علیه فاجعه سیل و علیه فاجعه جمهوری اسلامی!

فاجعه سیل هر روز ابعاد دهشتناک تری بخود میگیرد. دههانفر جان باخته اند، هزاران نفر در استان های  گلستان و فارس و خوزستان و لرستان هست و نیست خود را ازدست داده اند و چندین استان دیگر در معرض خطر سیل قرار دارند. این صرفا یک سانحه طبیعی نیست، یک فاجعه سیاسی اجتماعی است. جمهوری اسلامی نه تنها هیچ اقدام پیشگیرانه و بعد از وقوع این فاجعه کوچکترین اقدامی برای رسیدگی به وضعیت قربانیان آن انجا م نداده است بلکه خود با جنگل خواری و زمین خواری و خانه سازی در حریم و بستر رودخانه ها و مسدود کردن مسیل ها و عدم رسیدگی به وضعیت سدها و آبگیرها و غیره عامل اصلی در ایجاد فاجعه سیل بوده است. در این مورد نیز مثل همه موارد دیگر هدف و اساس سیاستهای حکومت نه امنیت و آسایش مردم بلکه پر کردن جیبهای گشاد مقامات و آیت الله های میلیاردر و اعوان و انصارشان بوده است.

فاجعه سیل یکبار دیگر و روشن تر و برجسته تر از همیشه بما نشان میدهد که منشاء و ریشه همه مسائل و مصائب گریبانگیر جامعه جمهوری اسلامی است. این تجربه دردناک یکبار دیگر بر مبرمیت بزیر کشیدن جمهوری اسلامی تاکید میکند. برای مصون ماندن جامعه از صدمات سیل، حکومت را باید سیل ببرد!

سیل و عواقب آن همچنین یکبار دیگر اهمیت همبستگی و سازمانیافتن ما مردم برای حل و فصل مسائل خود را برجسته میکند.

چند ماه قبل در اوج اعتصاب کارگران هفت تپه اسماعیل بخشی پرچم شوراها را برافراشت، از اداره هفت تپه بوسیله شورای کارگران سخن گفت و بدنبال آن اداره شورائی به گفتمان دانشجویان و فعالین جنبشهای اعتراضی تبدیل شد. تجربه سیل یکبار دیگر ضرورت و مطلوبیت اداره شورائی جامعه را در برابر چشم همگان قرار میدهد. اگر مردم امور را در دست داشتند، حوادثی نظیر سیل اخیر در چنین ابعادی اتفاق نمی افتاد و چنین عوارض و عواقب دهشتناکی نمیداشت.

موجی که برای امدادرسانی به قربانیان سیل در جامعه به راه افتاده است، نمونه عملی متشکل شدن و   فعال شدن ما مردم برای در درست گرفتن امور خود است. هم اکنون شبکه های امدادرسانی به سیل زدگان در سراسر کشور شکل گرفته و فعال شده است. این شبکه ها را باید گسترش داد، باید در برابر اقدامات حکومت  برای ممانعت از کمک رسانی مردمی ایستاد و آنرا  خنثی کرد، باید حکومت را مجبور کرد خسارات ناشی از سیل را جبران کند، و در دل این تجربه باید ایده و خواست بدست گرفتن امور خود و اداره شورائی جامعه را هرچه بیشتر گسترش داد و آنرا تثبیت کرد. نه تنها برای به حداقل رساندن عواقب فجایعی نظیر سیل و زلزله بلکه برای پاسخگونی به فساد و چپاول و بی تامینی و فقر و بیحقوقی که در جامعه بیداد میکند  باید متشکل شد، جمهوری اسلامی را بزیر کشید و اداره جامعه را خود در دست گرفت. تنها حکومت شورائی میتواند امور جامعه را در خدمت اکثریت عظیم مردم و نه یک درصدیهای مفتخور حاکم، اداره کند.

زنده باد همبستگی مردم برا ی کمک رسانی به سیلزدگان!

سرنگون باد جمهوری اسلامی!

زنده باد حکومت شورائی!

حزب کمونیست کارگری ایران

۶ فروردین ۱۳۹۸، ۲۶ مارس ۲۰۱۹